czwartek, 14 listopada 2013

Śląski krupniok z kartoflami




Ludzie padajom "teściowo nie rodzina, krupniok nie wyndlina". Totyż taki łobiod możesz zjeść i piontek, a grzychu nie bydzie ;-)
No, te trocha wyndzonki, to chyba ksiondz pleban łodpuszczom.







To jest porcyjo na chłopa, co lubi zjeść!


  • ze dwa, trzi srogie pelkartofle (ugotowane " w mundurkach" jak godajom w Polsce), pokrajane w talarki
  • koncek pokrajanego na małe wyrfliki boczku
  • tak samo pokrajano dużo cybula
  • ze dwa - trzi krupnioki (czy wiela ich tam zjysz)
  • łyżka szmalcu abo innego tustego




Weź patelnio i rozgrzyj na nij tuste.
Wciepej cybulka i podsmażyj, aże sie zrobi lekko brunotno.
Dodej wyciśniynty ze szczewa krupniok i gryfnie wszistko usmaż.








Na drugiyj patelni usmaż pokrajany boczek, a kiej bydzie już gryfnie skwiyrczoł - dodej pokrajane pelkartofle. 
Smaż, aże sie trocha zeskwiyrczom.
Podowej wszistko razym.
Maja starka dowała do tego kwaśne mlyko, ale jo myśla, że z halbką piwa bydzie lepsze!

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz